Pas afgelopen zomer had ik de moed om naar Duitsland te reizen, nu de KIVA ceremonie plaatsvond bij Nürnberg. Vooraf had ik een wensenlijst gemaakt waar uiteraard Externsteine op stond, maar ook Sondershausen, de plaats waar mijn voorouders van mijn vaders kant vandaan kwamen.
Ik wist al dat het graven waren, de graven van Türingen van Schwarzburg-Sondershausen.
Een oom van me heeft eerder uitgezocht dat ergens in de loop van de tijd één van de graven naar Nederland is gegaan. Een opmerkelijke keuze want wie zijn graafschap verlaat, verliest zijn titel.
Nu dacht ik dat het te maken had met de banvloek; wie verliefd wordt op iemand van een ander geloof werd verbannen. Maar nu ik er rondliep kreeg ik heel andere gevoelens. (luister naar de podcast voor het hele verhaal)
Het Schloss Sondershausen is gigantisch groot met een overdaad aan ornament en rijkdomsvertoon. Er is zelfs een gouden koets waar een 6-span paarden voor moet om te trekken, net zoals de Nederlandse koninklijke koets.
Hoewel ik vooral veel weerstand voelde tegen al deze weelde, was ik verrast toen ik deze aangetrouwde grafin tegenkwam op wie ik wel heel veel leek. (foto boven)
Extreem was het huis voor de familie IN de kerk met glas voor de ramen, zodanig dat ze zelfs hoger zaten dan de priester. Dit had ook een aparte ingang zodat ze zich niet onder het gepeupel hoeften te mengen en niet dezelfde lucht hoefden in te ademen.
Recente reacties