Afgelopen Heilige Nachten vond in Alkmaar het Vier de Aarde ritueel plaats.
De viering bestond uit 2 delen; het aarde ritueel (1) en de storytelling (2).
1. In een grote hal (HAL25) was een labyrint gelegd van mooie zwarte aarde. Elke bezoeker was gevraagd een handje aarde mee te nemen van hun favoriete plek. Met een bordje aarde zaten de bezoekers met koptelefoon op een rij te luisteren naar een meditatie / instructie; over de aarde, aardes rijkdom, bijzonderheid en een handje vol aarde waarin meer leven zit dan er mensen op aarde zijn. Dan mag je een klein potje vullen met jouw aarde en plaatsen in het grote rek; een expositiekast vol aardepotjes die glansden in het licht. Prachtig.
Vervolgens loop je het labyrinth in; op je eigen tempo, met je eigen intentie en je eigen gebed. Met zeer passende muziek beweeg je naar het centrum en weer weg, verlies je de logica en wordt je getrokken in het ZIJN van je beweging, de wendingen van het labyrint, de aarde… om in het centrum AARDE te roeren. Wat mooi hoe simpelheid de kracht van een ritueel kan zijn. Complimenten aan CircusAndersom.
2. Passend bij deze tijd van het jaar – de terugkeer van het licht en het leven – werden de middagen gevuld door samenzijn rond het vuur met muziek en storytelling.
Ik mocht 1 januari invullen – de eerste dag van het jaar. Mijn roots liggen in Alkmaar; dus ik kan me er diep verbinden en erover vertellen; over de krachtplaatsen, de wateren, de zee, het OerIJ.
Al ruim 12 jaar onderzoek ik onze inheemse roots – wie waren wij als inheems volk – voordat het Nederland heette? Wat waren onze rituelen en gebruiken?
En op 1 januari sprak ik over de aarde. Hoe zagen wij de aarde? Hoe noemden wij in die tijd de Moeder Aarde? Want we kenden vele namen van godinnen en alle wateren en plekken hadden hun eigen god of godin. Uiteraard heb ik dit verhaal weer op rijm gezet in een Spoken Word inclusief de oude teksten van de Romein Tacitus.
De toehoorders waren muisstil. Zwommen mee op de stroom van mijn woorden, werden geroerd en geraakt. Zelfs de kinderen begrepen wat ik vertelde en voelden hun roots de aarde in gaan. ‘Thuiskomen’ was de veelgehoorde reactie op mijn verhaal. Eindelijk thuiskomen op dit stukje Aarde.
Geroerd.
Dank je wel CircusAndersom, Roos Beute, Martijn Engelbregt en vele andere
foto’s: Eise Visser, Michaela, Harold
Recente reacties