Volgens schattingen zijn er in Europa zo’n 100.000 vrouwen levend verbrand, levend verdronken, en levend in stukken gehakt. Vrouwen werden openbaar vernederd, geslagen, verkracht en anderszins gemarteld en moesten mensonterende folteringen ondergaan omdat er van hen werd gezegd dat ze ‘heksen’ waren. Of Toveressen – vrouwen die een pact met de duivel hadden gesloten.
Nu weten we dat deze vrouwen geen heksen waren, maar de medicijnvrouwen van het oude Europa. Het waren de vrouwen die werkten met planten en kruiden als medicijn, het waren de vroedvrouwen, degenen die werkten met vuur en water, degenen die de krachtplaatsen van de natuur kenden, die de portalen naar andere werelden wisten te vinden. Zij waren het die heilige gezangen doorgaven, de drum bespeelden, veren verzamelden. Zij waren degenen die de contacten onderhielden met de voorouders uit prehistorische tijden en hun kennis bewaarden en doorgaven.
De geschiedenis van de inquisitie
Het was de kerk, het kerkelijk gezag vanuit Rome, die de inquisitie in het leven riep. Eerst was er de vervolging van de Kartharen – de Albigense inquisitie. En later heeft de Spaanse inquisitie zich verspreid door Europa. Ketterij werd veroordeeld. En alles waar de kerk niet achter stond was ketters.
Zo schreef de religieuze begijn Margareta Porete haar mystieke werk De spiegel der eenvoudige zielen. Haar werk is nog altijd prachtig, maar de kerkelijke overheid bekeek het met argusogen en heeft haar veroordeelt wegens ketterij van de Vrije Geest. Zij schreef dat ieder mens zelf de goddelijke geest kan bereiken. In plaats van haar werk aan te passen, schreef ze er nog 5 hoofdstukken bij. Ze stierf in 1310 op de brandstapel te Parijs.
Vrouwen werden in die tijd beschouwd als de bron van alle kwaad. Het was Eva die schuldig was aan de verbanning uit het paradijs. Zij heeft Adam verleid van de verboden vrucht te eten. Adams eigen verantwoordelijkheid lijkt er niet toe te doen. Inmiddels weten we beter. Uit nieuw gevonden documenten en studie blijkt dat het Adam zelf was die de keus maakte van de appel te eten. Eva is niet schuldig. De vrouw is niet schuldig.
Terwijl er in heel Europa talloze bewijzen zijn dat er zelfs nog in de tijd van de Romeinen vele Godinnen bestonden die de mensheid bijstond. Het monotheïsme – ééngodendom – is ten koste gegaan van de vrouw en de natuur. Keizer Theodosius (378-395) verbood alle vormen van magie en koos voor de harde lijn tegen de heidense cultus. Oude tempels werden gesloten en heidenen mochten geen officiële ambten meer bekleden. Toch is men hier in Nederland nog lang doorgegaan met het oude geloof. Rond 800 schreef missionaris Ludger over de Achterhoek en IJsselstreek dat het heidendom nog in alle vormen aanwezig was; “Er waren bossen waarin men offers bracht, men zong ’toverliedjes’ en vereerde de doden.” Toen de kerk van Rome zijn machtige vijand – de orde der tempeliers- rond 1320 volledig op de brandstapel had gezet, kregen zij de smaak te pakken om alle machtige andersdenkenden uit de weg te ruimen. Het was de tijd dat mensen steeds meer rondom kasteeltjes gingen wonen onder bescherming van landheren. Ongeziene uitoefening van het oude geloof was lastig. En de straf was groot.
De Inquisitie werd regelmatig ondersteund door het wereldlijk gezag, uiteraard waren het meestal mannen in machtsposities die lastpakken graag uit de weg ruimden.
De derde schuldige is onze buurman en buurvrouw: Uiteindelijk was het ook een handige manier om van je rivaal af te komen door haar te beschuldigen van hekserij. Je moest iemand de schuld geven van jouw ellende. En ten tijde van de pest en vroege middeleeuwen was het leven geen pretje.
Tot hier de korte historie van heksenvervolging.
De Elementen
De inquisitie heeft iets heel kwalijks gedaan.
Ze hebben de krachten die altijd voor de vrouwen werkten; het water, de bomen en het vuur, tegen de vrouwen gebruikt.
Het vuur werd gebruikt om de vrouwen te verbranden.
Het water werd gebruikt om de vrouwen in te verdrinken. En stenen werden gebruikt om het lichaam te verzwaren. Alleen een echte heks zou dat overleven. Als ze zonk was ze toch geen heks. Pech.
En de bomen werden gebruikt om ze aan op te hangen. Er werd een wiel gemaakt – het zonnewiel – hun eigen symbool – waaraan ze vastgebonden werden en uiteengerukt.
Onze heilige relatie met de natuur werd verstoord. We kregen een diepe angst.
Hoeveel vrouwen kennen er niet een grote angst voor vuur.
Terwijl het duizenden jaren de vrouwen waren die het vuur maakten terwijl de mannen op jacht gingen. Vanaf de inquisitie zijn we vervreemd van de elementen. Angst heeft de ruimte ingenomen.
Angst ook om anders te zijn, om gek te doen, verdacht te zijn, boven het maaiveld uit te steken, een andere mening te hebben dan de man… angst voor onze zusters, angst voor verraad, we voelen het vuur al aan onze schenen…
Het zit diep in onze vrouwelijke genen.
Vuur vergeef me… het spijt me, vergeef me alsjeblieft, dank je wel.
Tijdens de eerste Kule ceremonie in Papenvoort Drenthe werd ik me dit bewust.
Ik nam deel als wisdom keeper en bracht mijn gebeden aan het vuur dat 4 dagen en nachten in het heilig centrum brandde. Ik bracht mijn prayers aan het water in de water tempel bij de poel. En in deze intense ceremoniële dagen waarin de focus alles vergroot als een vergrootglas, ben ik naar het vuur gegaan in de vroege ochtend.
Ik heb daar onze relatie hersteld.
De vrouw en het vuur.
De heksen verbrandingen – de brandstapels.
Ik heb het vuur vergeven voor het verbranden van de heilige sisters.
Ik weet dat dit tegen de wil van het vuur was.
Ik voelde de pijn van het vuur.
Wat een horror moet dat zijn geweest. Om de vrouwen die het na stond te moeten verbranden. Zij die hun gebeden aan het vuur gaven, die met het vuur werkten en hen nu te moeten doden.
Ik heb het vuur vergeven.
En ik heb ook om vergiffenis gevraagd.
Als mens, die het vuur misbruikt heeft voor deze horrordaad.
En het vuur vergaf me.
En toen
Die avond stond ik bij het vuur van de teachings van Helene Lindmark, de Zweedse Sápmi elder. Het is donker in de tipi en het vuur brand. Het is heet. Misschien wel te heet op deze hete dag. Het hout brand snel. En dan valt me op dat het houtblok aan mijn kant eigenlijk niet brandt. Ik zie dat de andere blokken opbranden en de vuurman voegt steeds nieuwe blokken toe. Maar niet bij mij. Want het blok brandt niet terwijl het omringd is door vlammen. Ik ga bij het vuur staan, omdat ik wist dat het vuur mij iets wilde vertellen. Ik dacht iets te moeten zien in de prachtige tekening op het houtblok. Maar eigenlijk zag ik niets behalve dat het mooi was. Ik laat het zien aan Helene die het ook was opgevallen. Merkwaardig.
Als ik later uit de tipi stap weet ik ineens wat het vuur me liet zien.
Het vuur liet me zien dat het mij niet zal verbranden.
Daar waar ik stond vatte het hout geen vlam!
Daar waar ik stond vatte het hout geen vlam.
Het weigerde nu
Zoals het destijds had willen weigeren de vrouwen te verbranden
Het hout vatte geen vlam.
En toen wist ik
Toen ervaarde ik
De Heilige relatie is hersteld
Vuur en Vrouw
Vrouw en Vuur.
Dank je wel dierbaar Vuur
Aho!
Nicole E. Zonderhuis
Over de geschiedenis van hekserij. Bron:. Toverij en Toveressen, Achtergronden van heksen vervolging in Nederland, door Ruud Borman, 2015
Recente reacties