We zitten in de donkere tijd van het jaar. Het is een tijd om naar binnen te gaan, letterlijk en figuurlijk. Naar binnen waar het lekker warm, knus en comfortabel is. En naar binnen in jezelf om te onderzoeken wat er leeft vanbinnen. Welke verlangens en dromen liggen er nog te wachten? Welke gevoelens willen gezien worden?  Het is de tijd van het jaar om elkaar verhalen te vertellen voor de brandende haard of bij kaarslicht. Hoe mooi is het als de verhalen ons inspireren en verwarmen. Verhalen die ons aanmoedigen om naar binnen te reizen in onszelf en die dingen aan te kijken die we anders over het hoofd zien omdat ze verborgen zijn in het duister van onze ziel? Verhalen die ons vertellen over de kracht van de nacht en een ode aan het donker? Maar helaas, op de zoektocht naar deze verhalen vonden we vooral verhalen over het licht dat schijnt in het donker. Licht dat het donker verdrijft als ongewenste gast die te lang is blijven hangen. Maar vertel me, wat is er mis met het donker? Waarom mag het donker er niet zijn?   Nyx Het volgende verhaal is een verhaal van Niks/Nyx Heel lang geleden, helemaal aan het begin van de tijd, zelfs voor er tijd bestond, was er niets meer dan een gapende leegte. Een leegte zo leeg dat je het je niet kunt voorstellen. De Grieken noemde deze donkere gapende leegte Chaos. Chaos beschikte over vier natuurelementen – aarde, water, lucht en vuur. Deze elementen waren nog niet zoals we die nu kennen want in de leegte had niets vorm. Chaos deed wat chaos doet en husselde enigszins chaotisch de elementen door elkaar, en ze schoten alle kanten op en geheel per toeval creëerde Chaos daarmee 6 Oergoden. Eerst werd Eros geschapen; de god van Liefde, en daarna de andere goden: Gaia (aarde) en Tartaros (onderwereld), Nyx (nacht), Erebos (duisternis), en Chronos (tijd). En zo werd met Chronos dus een begin gemaakt met de Tijd. De god Eros deed zijn werk en bracht Chaos en Gaia samen te brengen zodat zij nakomelingen zouden produceren, ze zeeën, de bergen, de hemel. En Nyx als Godin van de Nacht verbond zich innig met Erebos, God van de Duisternis. Zij werden aangetrokken door elkaars duistere kanten. Zo stonden Gaia en Nyx aan de basis van de schepping van de wereld en schiepen zij meerdere generaties goden, halfgoden en mythische wezens. Nu is er iets raars aan dit verhaal… Inmiddels kent iedereen Gaia, en noemen haar liefdevol Moeder Aarde, maar van Nyx weten we…. niks. Zij is verdwenen als een godin van niks. We kennen haar naam alleen als dat wat we hebben als we met legen handen achterblijven: Niks.  Maar weet: zonder Nyx was er geen licht en konden we niet op aarde leven want zij schiep samen met Erebos hun dochters Aether (de atmosfeer) en Hemera (de dag). Denk daar maar eens over na.  Zonder de Nacht en Duisternis kan er geen licht zijn. Only in the dark we can see the stars… Nyx legt haar donkere sluier elke avond over de aarde, en dan wordt het Nacht. In de ochtend verschijnt haar dochter Hemera – de Dag – die het licht brengt.   Nyx was een machtige godin en men zegt dat zelfs Zeus haar vreesde en zijn best deed haar tevreden te stellen. Nyx was de moeder van de dromen, van de slaap en van de vriendschap. Maar zij creëerde ook de dood, de schuld, de wraak en misleiding. Dan snap je wel waarom Zeus, die voortdurend mooie dames misleidde en bezwangerde bang was voor Nyx. Als hij haar tegenkwam werd hij opgezadeld met een schuldgevoel voor zijn onzedige daden. Dat vond hij maar niks. Hij deed liever of er niks was. Of alsof Nyx er niet was. Zoiets. En Zeus was niet de enige. Nyx als oneindige nacht was afschrikwekkend voor iedereen met een slecht geweten. Maar dezelfde oneindigheid was een koesterende deken voor wie zuiver van ziel was. Waarvoor moet je bang zijn als er niks is? Geen demonen, geen obstakels, geen to-do lijst, geen problemen, gewoon niks. En in het donker zie je ook niks. Geen monsters. Wanneer je je ogen laat rusten, worden je andere zintuigen wakker. Ken je dat? Als je een nachtwandeling maakt in het pikkedonker: je hoort elke takje kraken, je ruikt de aarde en alle planten, je voelt elke verandering van temperatuur en de zuchtjes wind op je huid… je zintuigen leven op in het donker van de nacht. Het oneindige duister brengt een grenzeloosheid waarin alles wat je wenst verborgen ligt, of…  en de keus is aan jou… als een afschrikwekkende duisternis vol demonen. Hoe zie jij het duister als je je ogen sluit? December is de donkere tijd van het jaar. Onze ogen mogen rusten, onze zinnen blijven binnen en net als Zeus worden we geconfronteerd met wat er in ons leeft. Worden onze innerlijke demonen wakker, of koester jij je in de onmetelijke ruimte van het NYX waarin alles nog mogelijk is, waarin al je dromen ruimte krijgen? De keus is aan jou. Ik wens je voor deze kersttijd helemaal NYX, en een koesterend donkere tijd. Amen Nicole Zonderhuis onder: Night Goddess by Gustave Moreau (1880)