De terugkeer van Vader Aarde

De terugkeer van Vader Aarde

Je ziet het mensen van inheemse volkeren vaak doen, bidden met hun hoofd op de Aarde, de grond kussend, en offers brengen aan de Aarde. Er wordt geen slok gedronken zonder eerst aan Moeder Aarde de eerste slok te schenken. Zij spreken met haar… noemen haar Moeder, Moeder Aarde. Of Pacha Mama zoals de inca’s haar noemen.

Het is een bekend begrip voor iedereen die zich met spiritualiteit bezighoudt. Moeder Aarde is meer dan de grond waarop we leven, meer dan de aarde waaruit ons eten groeit en de rivieren die ons water schenken, het is meer dan de planeet Aarde. Moeder Aarde is het erkennen van een bewustzijn dat in deze Aarde is en die ons mensen ziet als haar kinderen die gevoed mogen worden, samen met haar kinderen de dieren, bomen en alles dat op haar mantel leeft. Het is een bewustzijn waarmee je in contact kunt treden.

Hoe fantastisch was dat voor mij toen ik dat voor het eerst ervoer. Ik heette haar welkom in een dans voor de Aarde en plotseling hoorde ik een stem van binnen uit zeggen. “Welkom Nicole!” Ik schrok en was blij verrast. Ik had deze stem niet bedacht… en zeker niet met deze intonatie. De manier waarop het werd gezegd deed mij de naïviteit realiseren van wat ik zei. Niet Moeder Aarde werd verwelkomd, maar ik! Haar teruggekeerde dochter werd welkom geheten. Zó zat de situatie in elkaar!
Ik werd er heel blij van.

Voor mij was het erkennen en herkennen van de Aarde als een levende entiteit alsof ik voor het eerst bodem onder mijn voeten voelde. Ik werd me er van bewust dat wij mensen hulpeloos zouden zijn zonder de Aarde: het is de Aarde die ons draagt, die ons voedt met alles dat zij laat groeien, die ons onderdak heeft gegeven in grotten, nog altijd gebruiken we haar hout en stenen om onze huizen te bouwen, het hout om ons te verwarmen en om op te koken, zonder haar water zouden we na een week sterven. Als je je hier ten diepste van bewust wordt dan voel je het diep van binnen: Aarde is onze moeder. Zij is Moeder Aarde.

sherazadJaren geleden ontmoette ik de Egyptische Shahrzad Awyan. Shahrzad is de dochter van de Egyptische inheemse wisdom keeper Abd’El Hakim Awyan opgegroeid aan de voet van de piramides van Gizeh. Shahrzad is healer en wijze vrouw, en bovenal een heerlijk mens met humor, grote geaardheid en menselijkheid. Shahrzad vertelde dat zij ontsteld was te horen dat iedereen het maar had over Moeder Aarde. In Egypte zien zij de Aarde als mannelijk en de hemel als vrouwelijk.

De Aarde is Geb, een godheid. En Nut is de grote godin die de hemelboog vormt.
Vanaf dat moment heb ik geprobeerd te voelen hoe het is om op Vader Aarde te lopen met Moeder Hemel boven mij. Heel wonderlijk is dat. Het concept van Vader Aarde onder mij sloeg niet aan. Het leek of ik op mijn kop stond.
Nee, ik hield het liever bij Moeder Aarde!

Vader Aarde
cover_Vader Aarde Toen het boek van natuurgenezer Olof Smit verscheen met de titel Vader Aarde werd ik toch wel weer nieuwsgierig. Zijn er dan nog meer culturen die een Vader Aarde hebben?
Ik was verrast toen Olof Smit Vader Aarde introduceerde niet in plaats van, maar naast Moeder Aarde.

Waar een moeder is, is een vader. Waar een grootvader is, is een grootmoeder. Iedereen die ooit een stamboom heeft getekend of gezien, weet dit. Ook al zijn ze vlak na de geboorte van het kind vertrokken of overleden, aan de basis van ieder mens staat een moeder én een vader.
Aldus de gedachtegang van Olof Smit die logischerwijs ‘Vader Aarde’ introduceert. Of her-introduceert.
In Vader Aarde beschrijft Olof Smit zijn reis en jarenlange verblijf in de Surinaamse oerwoud. Hij was daar in de leer bij een medicijnvrouw of bushdokter. Als hij haar vraagt of zij bekend zijn met Vader Aarde antwoordt zij bevestigend: Jazeker, wij noemen hem Gronpa… en Moeder Aarde Gronma. Waarom vraag je van die domme dingen, kent jouw stam die dan niet? “Nee, wij kennen alleen Moeder Aarde.” […]
Dan zet ze haar kruk dichterbij en neemt mijn handen in de hare en zucht. “Maar dan weten jullie niet meer met Moeder Aarde om te gaan….Mijn God…dat no kan… dat geeft groot verdriet. Je ogen hebben dat allemaal gezien? Ze zullen moe zijn. ”

Het is zo waar. Mensen die nauw samenleven met de natuur weten al eeuwen dat alles bezield is. Bomen, stenen, rivieren, sterren, planten, donder, maar ook woorden of gebruiksvoorwerpen zijn bekrachtigd: alles leeft en heeft een eigen ziel. Deze kracht of godheid is voor een Eik anders dan de geest of godheid van de Linde. De ene rivier is de andere niet en we kunnen allemaal voelen hoe verschillend het karakter is van de verschijningsvormen van water: een beek is anders dan een poel, een plas, een meer of de zee. Laat staan de krachten van een waterval of stroomversnelling. Je kunt bij wijze van spreken de levendige tinteling in je aderen al voelen stromen die het beeld van een waterval oproept.

We voelen het nog altijd. Helaas zijn we niet meer gewend daar een levende waarde aan te hechten, om er mee in contact te gaan. We voelen ons ontworteld…
Dat geeft een groot verdriet ja. Onze ogen zijn moe…

Moeder en vader Aarde

Het klinkt mij heel logisch in de oren dat er een moeder én vader Aarde bestaat. Maar hoe moet ik dat zien? Olof Smit zegt: “Waar Moeder Aarde staat voor vruchtbaarheid, staat Vader Aarde voor Natuurlijk Handelen. Vader Aarde werd verbannen, om de economie via onnatuurlijk handelen een kwantitatieve productie te gunnen.” Lang geleden hebben we Vader Aarde buiten de deur gezet en zijn meer gaan nemen dan we zelf nodig hebben. Alleen maar om zoveel mogelijk geld te verdienen. En waarvoor?
Deze woorden resoneren diep in mij. Ik voel de pijn van de verstoorde balans. We zijn gaan nemen, zonder terug te geven. We zijn Moeder Aarde gaan uitputten. Ik voelde Vader Aarde terugkomen in mijn hart en in mijn lichaam alsof hij nooit vertrokken was.
Ik denk ook aan de rol van de vader als beschermer van het gezin. Hij staat eromheen. Zo ook is Vader Aarde de beschermer van Moeder Aarde. Door Vader Aarde te verbannen is Moeder Aarde een makkelijke prooi geworden.
Alles viel op zijn plek. Ik begreep nu waarom afstemming op Moeder Aarde veel hartsenergie brengt, maar zo moeilijk is om mee te handelen. Moeder Aarde is het Ontvangen en het Zijn enVader Aarde is de Actie. Samen mét Vader Aarde kunnen we onze actie weer gaan afstemmen op dat wat goed is voor de Aarde én voor haar kinderen; de mensheid. En ik geloof dat het mogelijk is dat we samen met Vader Aarde een balans kunnen vinden die ook goed is voor de maatschappij en de nieuwe economie. Vader Aarde is het antwoord op onze machteloosheid. Het machteloos toezien hoe machthebbers en multinationals de aarde inpikken en vernietigen.
We hebben Vader Aarde nodig om ons te helpen in actie te komen voor het behoud van de Aarde.
Moge Vader Aarde krachtig opstaan en een ieder een spoedcursus geven in respectvol handelen! Welkom Vader Aarde.

Welkom Vader Aarde

Aho!

Nicole E. Zonderhuis

Dit artikel is verschenen in Frontier Magazine, nummer 139, juli-augustus 2017

Back to site top