Materiaal: steen
Dateert uit: 8.000 voor Christus
Vindplaats: Wanssum, Limburg
Afmetingen (cm) : 10
Te vinden in : Venray’s Museum
In 1988 deden archeologen een bijzondere ontdekking.
Nu eens niet tijdens een opgraving of een zoektocht op een akker, maar in de kelders van het gemeentehuis van Venray. Daar in het halfduister, slechts verlicht door een enkel peertje, in kou en vocht, inventariseerden ze de gemeentelijke archeologische collectie. Die was door een drietal amateurarcheologen in de jaren zestig verzameld en zaten in door het vocht aangetaste dozen en zakjes. Duizenden stukjes vuursteen en steen hadden zij verzameld en die gingen weer door de handen van de onderzoekers. Er zat een klein plat steentje tussen en gelukkig bekeek één van de archeologen het met wat strijklicht en zag toen ineens een klein figuurtje. Het was ingegraveerd op het steentje. Het draagt een lendendoekje en lijkt te dansen. De (mannelijke) archeologen herkende het als mannelijk en al snel stond het bekend als de “Danser van Wanssum”. Archeologen zijn blijkbaar nogal gek van bijnamen, want de naam danser is afgeleid van een vondst bij Eindhoven die de “Danseres van Geldrop”, alias de “Venus van Mierlo” heet.
Beide afbeeldingen tonen veel gelijkenis. Zowel de Venus van Mierlo als de Danser van Wanssum, waarvan volgens Academie PanSophia het geslacht zeker nog niet vast staat, dragen armsieraden ( het dwarse streepje op de arm), en een gelijke lendendoek, die door Annine van der Meer herkent wordt als ‘een schortje’ dat veel godinnen droegen. De houding van het hoofd is sierlijk geknikt t.o.v de hals als in een dans. Armen en hoofd zijn omhoog gericht als in aanbidding.
Het zijn een van de weinige afbeeldingen van mensen uit de prehistorie gevonden op eigen bodem. De ouderdom van de danser wordt geschat op ca. 10.000 jaar.
Recente reacties